Kees van Amstel is toch geworden wat hij niet wilde zijn.

Op Lowlands 2016 liet Kees van Amstel voor het eerst een glimp zien van zijn nieuwe theatershow ‘De Man Die Ik Niet Wilde Worden’. Bijna negen maanden later was het tijd voor de definitieve geboorte van zijn verhaal.

Frustratie en woede-uitbarstingen

De rode draad is net zo simpel als effectief: Hoe had ik gehoopt in het leven te staan, en hoe is het werkelijk gelopen? Hij had gehoopt inmiddels gelukkig getrouwd te zijn, kindertjes en een vaste stek op een Franse camping te hebben.
De realiteit is dat Kees inmiddels 51 is, nog steeds single en in een te hippe wijk in Amsterdam-oost woont. Terugblikkend op zijn leven vertelt Kees, met een flinke dosis sarcasme, dat het allemaal niet meevalt. Als parttime leraar Engels komen de meest uiteenlopende verhalen naar boven.

De meeste lachers krijgt hij op zijn hand met de verhalen over internet daten, de Bever campingwinkels, de hedendaagse Pathé bioscopen en het hilarische verhaal over een bezoek aan een zwarte Amerikaanse comedyclub. Het is in feite een opsomming van mooie, sterke verhalen die het in de kroeg altijd goed doen. Toch weet Kees van Amstel met gemak het publiek te boeien door zijn manier van vertellen. Vooral zijn opgekropte frustratie en woede-uitbarstingen zijn herkenbaar en uitermate grappig.

Kees van Amstel vermoeit je niet met een serieuze boodschap of grappig bedoelde liedjes, maar vermaakt je met lekker herkenbare, onderhuidse frustraties. Uiteindelijk zijn de meeste mensen toch echt geworden die ze eigenlijk niet hadden willen zijn.

,
Getagged

Geef een reactie