Marco Borsato’s ‘Sky’ is verbluffend

Afgelopen week beleefde de nieuwe musical ‘Sky’ haar wereldpremière in Theater Amsterdam. De musical, geproduceerd door Imagine Nation is een initiatief van theaterproducent Robin Levita in samenwerking met Marco Borsato en John Ewbank en volgt Levita’s succesvoorstelling ‘ANNE’ op in het speciaal gebouwde theater aan de Danzigerkade te Amsterdam.

De musical vertelt het verhaal over het zestienjarige meisje genaamd Sky, een jonge scholier die het slachtoffer is van pesterijen. Pesten is daarbij een understatement zodra we Sky na een ‘gewone’ schooldag bont en blauw van de fysieke agressie thuis zien komen. De pestkoppen hebben haar niet alleen bont en blauw geslagen, maar hebben ook nog eens haar haren verknipt. Het grootste leed bij pesterijen zit vaak vanbinnen, zo ook bij de jonge tiener die, net als elke puber, ook nog eens een moeilijke verstandshouding heeft met haar moeder. Dit allen maakt dat Sky besluit uit het leven te stappen en een overdosis drugs te nemen, ze raakt in coma en komt tot leven in misschien wel haar grootste nachtmerrie ooit.

Het verhaal doet een beetje denken een mengeling tussen The Wizard of Oz en Alice in Wonderland. Alleen kent Sky geen consequente en pakkende verhaallijn, we volgen een meisje dat volgens haar vader op eigen benen moet staan maar in haar nachtmerrie de meest rare dingen meemaakt. Ze ontmoet Howie, een rups die geen vlinder wil zijn en wordt achternagezeten door een kwaadaardige koningin die aast op haar (nog) kloppende hart. Dit maakt dat de voorstelling weinig tot geen diepgang kent, het flinterdunne verhaal biedt alleen ruimte voor het visuele spektakel en niet voor de karakteristieken van de hoofdpersonages. Dit resulteert in het feit dat de door de producenten beloofde diepgang ver te zoeken is en de voorstelling continu aan de oppervlakte blijft.

Scriptschrijver Sarah Miles schiet dit keer ook zichtbaar te kort in de aanloop naar de climax van de voorstelling. Ondanks dat het verhaal vooral draait om het feit dat Sky gepest wordt, wordt dit afgedaan met een gematigde schoolscène. Al (te) snel zijn we aanbeland bij de, geniaal gevisualiseerde, drugstrip die Sky naar haar droomwereld brengt. De droomwereld waar het allemaal om draait en wat het publiek van Sky moet imponeren. En dat doet het, de toneelbeelden zijn adembenemend mooi. Het 3D-effect moet het gebruik van reguliere decorstukken vervangen, vaak ten goede van het oog, maar soms worden we ook geconfronteerd met een akelig leeg toneel.

Door de fantasierijke vorming van de musical kregen choreografen Keone en Mariel Madrid de vrije hand om de meest uiteenlopende choreografieën ten tonele te brengen. Het resultaat mag er zijn; Sky overstijgt danstechnisch vele musicals. De veelbesproken muziek van componist John Ewbank (en Marco Borsato) lijkt soms voor de cast te hoog gegrepen, wat een enkele keer resulteert in tenenkrommende uithalen, anderzijds weet de muziek wel te roeren en het dunne verhaal van de musical daar waar nodig te ondersteunen.

Een musical valt of staat bij een krachtige en overtuigende verhaallijn, eentje die de musical zichtbaar én voelbaar mist. Toch kent Sky ook haar sterke punten die de gematigde verhaallijn overeind houden. Het visuele 3D aspect speelt hier een grote rol in, de musical is een streling voor het oog, wat een hoop goedmaakt. Een verbluffend en innoverend theaterspektakel is het eindresultaat.