Huub Stapel speelde in mei 2014 de allerlaatste voorstelling van zijn eerste one-man show genaamd ‘Mannen komen van Mars, Vrouwen van Venus’. Ruim 473 keer speelde Stapel voor uitverkochte zalen en de voorstelling groeide uit tot een van de meest besproken solovoorstellingen van dat moment. In theaterseizoen 2014 bracht Stapel het vervolg op de eerste voorstelling genaamd “MV2”, waarmee hij dit seizoen in reprise gaat. Wij bezochten deze voorstelling op 6 oktober 2015 in Theaters Tilburg.
Foto (c) Leo van Velzen
Als één man 473 keer een avondvullende voorstelling voor volle zalen ten tonele kan brengen, dan is het logische gevolg dat men daarna een tweede voorstelling schrijft. In het verleden hebben we al meerdere artiesten en cabaretiers dit zien doen, het onderscheid tussen de zogeheten eendagsvlieg en de succesvolle theatermaker is dan vaak bij die tweede voorstelling zeer sterk te zien. De een weet opnieuw een krachtige voorstelling te brengen en een ander trekt aan het kortste eind en speelt een seizoen voor lege zalen. Huub Stapel laat met MV2 zien dat hij hoort bij de eerste groep en weet dan ook opnieuw de zalen vol te trekken met een avondje sparren en spuien over het verschil tussen de man en de vrouw. De cynische onder ons zal zich afvragen of een tweede voorstelling over (bijna) hetzelfde onderwerp nog wel weet te boeien. De man en de vrouw zijn immers in zijn totaliteit ondertussen al een uitgemolken onderwerp? De voorstelling MV2 bewijst echter dat de term uitgemolken nog lang niet opgaat voor de discussie over de verhoudingen en verschillen tussen de man en de vrouw.
Toch is het vooraf fijn om te weten dat Stapel ook niet verder gaat met het uitmelken van dit onderwerp. Op geheel eigen wijze weet de acteur namelijk zijn voorstelling te verdraaien tot een leuk en leerzaam feest der herkenning. Leuk door de subtiele en eigen vorm van vertellen, leerzaam omdat ruim 78% van de voorstelling wetenschappelijk onderlegd is (aldus Stapel) en het feest der herkenning is voor eenieder vrij invulbaar. MV2 richt zich vooral op liefde en relaties en hoe de gemiddelde man en vrouw zich hier voor zou moeten inspannen. Stapel beschouwd een relatie zelf dan ook maar als een tweede fulltime baan waarbij men een grote inspanningsplicht heeft.
Krachtig is dan ook de persoonlijke lading die tijdens de gehele avond naar boven komt. Zo vertelt stapel over hoe hij na 42 jaar uit zijn eigen relatie stapte en hoe hij inmiddels weer opnieuw gesetteld is met zijn lief. Ontroering en inspiratie kunnen gehaald worden uit een verhaal waar Stapel vertelt over een vriend genaamd Lex die zijn levensloop wist te verlengen door de liefde. De beste man leed aan longkanker en kreeg drie maanden, dankzij de liefde wist Lex echter uiteindelijk drie jaar de dag te plukken met zijn meisje. Een verhaal waarbij kippenvel je bekruipt en liefde ineens een nieuwe betekenis krijgt. Een verhaal waarmee Stapel bewijst meer te zijn dan alleen een grappige liefdesanalist.
Analyseren blijkt gedurende de voorstelling namelijk wel een van zijn sterke kanten te zijn. Huub Stapel geeft met MV2 inzichten in het functioneren van de man en de vrouw en hun relatiecyclus. Met leuke feiten en cijfers weet hij scherp maar subtiel alledaagse relatieperikelen aan te stippen. Hoe kan het bijvoorbeeld zijn dat er 3 miljoen mensen op een online datingsite zitten terwijl er maar 2,2 miljoen singles zijn in Nederland? En wist je dat ondanks het maatschappelijke stigma een stelletje van iemand van 20 en iemand van 40 een ideale seksuele combinatie is? Oh, en wist je dat een gemiddelde vrijpartij maar 6 minuten duurt?
Huub Stapel weet met MV2 een krachtige tweede one-man show naar de Nederlandse theaters te brengen. Zonder al te veel in herhaling te vallen is MV2 een voorstelling vol humor, emotie en herkenning. De voorstelling geeft inzicht en handvatten in de alledaagse omgang tussen man en vrouw, dat maakt dat MV2 een leuke voorstelling is voor zowel singles, jonge stelletjes als lang getrouwden. Zodra je je notitieblokje meeneemt valt er voldoende te noteren om thuis in de praktijk te brengen. Of je kiest er voor om lekker onderuit te gaan zitten en te genieten van wat Huub Stapel je te vertellen heeft waarbij je soms in het oor van je buur kunt fluisteren: ‘Ik zei het toch’.