Sean Lock is een van de grote namen in de stand-up van dit moment. Op de Nederlandse buis is hij vooral bekend van de BBC programma’s Live at the Apollo, Never Mind The Buzzcocks en QI. Lock schakelt in zijn shows zonder moeite over van herkenbare alledaagse situaties naar absurdistische observaties. Hij begon zijn carrière als stand-upcomedian en in 2000 won hij de British Comedy Award in de categorie “Best Live Comic” en werd hij genomineerd voor de Perrier Comedy Award voor beste nieuwkomer op de Edinburgh Fringe. Daarnaast is hij bekend van diverse radio- en televisieprogramma’s en heeft hij materiaal geschreven voor komieken als Bill Bailey. Gisteravond stond hij in de uitverkochte Boom Chicago van het Rozentheater in Amsterdam.
Al na vijf minuten is het duidelijk dat Sean Lock zich helemaal op zijn gemak voelt op het podium en ligt zijn kracht in de kunst van het vertellen. Hij staat in principe “gewoon” verhalen te vertellen in plaats van geforceerd grappig te zijn. Alledaagse gebeurtenissen veranderen in bizarre verhaallijnen. Vooral het gedeelte waarin hij bedenkt hoe lastig het zou zijn als je geboren wordt als centaur (half mens, half paard) en blijkt dat je hoofd achterstevoren staat. “Doodeng om je hele dag achteruit te rennen…Hoe ga je in godsnaam grazen?”
Na ruim een half uur kondigt Lock zijn vriend en collega Johnny Vaughan aan. Vaughan is in zijn thuisland voornamelijk bekend als televisiepresentator, journalist en filmcriticus. Het is een dappere en gewaagde actie van Lock om deze Vaughan halverwege zijn show op te laten draven. De Britse Amsterdammers waren bij voorbaat al wat kritisch door de ervaringen van zijn humor op televisie. In de twintig minuten op de planken krijgt hij regelmatig de lachers op zijn hand, mede doordat hij voornamelijk de Duitsers in de zeik neemt, wat altijd leuk is.
Na de pauze is het weer 45 minuten genieten van Sean Lock zelf, en het verschil met zijn tussenprogramma is duidelijker dan ooit. Waar Vaughan het voornamelijk moet hebben van grove humor gericht om anderen voor schut te zetten, staat Sean Lock heerlijke absurde verhalen te vertellen en laat hij de clou van het verhaal vaak over aan het inlevingsvermogen van het publiek.
Sean Lock doet niet grappig, hij is grappig.