Dolf Jansen – Als ik het niet doe, doet niemand het… (Parktheater Eindhoven, 25-11-2011)

Sinds zijn split met Lebbis gaat het cabaretier Dolf Jansen goed af. Meer dan goede vriend Hans Sibbel trekt het vliegensvlugge multitalent Jansen de laatste jaren van zaal naar zaal, en gezien de uren dat er in een dag zitten en Jansen ook nog met grote regelmaat radio en tv maakt, lijkt het soms alsof hij zijn semi-professionele hardloop-hobby gebruikt om van voorstelling naar voorstelling te rennen. Gisteren was de cabaretier in het Parktheater in Eindhoven voor zijn oudjaarsversie van ‘Als ik het niet doe, doet niemand het…’.

In anderhalf uur snijdt Jansen de gebeurtenissen van het afgelopen jaar aan, afgewisseld met de scherpe spitsvondigheden die alleen maar uit het brein van de sneltreincabaretier kunnen komen. Onderwerpen als de verdwaalde Limburgse vrouw die in Spanje een eind ging wandelen, de structurele problemen op het Nederlandse spoor (en de vergelijking daarvan met de Birma-spoorlijn), de perikelen bij Ajax, de wetenschap die de fout in ging en/of fraudeerde, op alles weet Jansen zijn woord en weerwoord. Vol enthousiasme vuurt de cabaretier zijn grappen op de zaal af en alsof dat nog niet genoeg is, is de zaal (natuurlijk) ook regelmatig zelf de klos. Snel en adrem reageert Dolf op de lege plekken op de derde rij, laatkomers, een opmerking over identificatiechips in perzische tapijten en zelfs op een bezoekster uit Denemarken (‘Oh zit u daar boven? Dat is dan wel met een streepje door de o: Ø’).

Cynisme, sarcasme (met zijn ongemeende excuses) en natuurlijk zijn dochter, die hij in de stijl van zeilmeisje Laura Dekker als dank voor haar steken naar Jansen en zijn vriendin een zeilboot heeft gegeven. Natuurlijk is het slechts humor, maar Jansen grijpt professioneel door de voorstelling heen verschillende malen terug op bepaalde eerdere opmerkingen, die daardoor steeds weer terug versterkt worden.

Politiek is een graag gebruikt thema in de voorstelling van Jansen en terecht: Naast de PVV (de waterdichte overeenkomst tussen Anders Breivik en Geert Wilders) met van de hand van een van Breiviks slachtoffers een overwinnende vergevingsbrief voorgelezen, het hielenlikken van het CDA en de VVD richting Wilders, de onduidelijkheid en tegendraadsheid van het CDA bij de zaak Mauro en de ommeslag van de VVD om 1e kamer-gedoger SGP maar te plezieren en het onvermogen van de afzonderlijke PVV-vertegenwoordigers. Het zit er allemaal in en hoe je het wendt of keert, zelfs aanhangers van voorgenoemde partijen kunnen er bij Jansen geen speld tussen krijgen.

Dolf Jansen brengt in ‘Als ik het niet doe, doet niemand het…’ hoogstaand cabaret, in sneltreinvaart en met 130 kilometer per uur over de snelweg en, bovenal: van de hak op de tak. Waar Einstein de visionair onder de wetenschappers werd genoemd, noemen wij Dolf Jansen de Einstein onder de sneltreincabaretiers.

,